door Leo de Jong en Teun Koorevaar
Klaas de Ruijter had drie grote passies: schaken, Feyenoord en muziek.
- Het schaakleven van Klaas de Ruijter
(Opgetekend door Klaas zelf)
Pas op twaalfjarige leeftijd leerde ik de regels van het spel. Een vriendje in mijn klas kon schaken en zou mij de regels even leren. Een koning mag zus, een pion mag zo enz. Binnen vijf minutren dacht ik de regels te beheersen en begon mijn eerste partij. Na vier zetten stond ik mat. Tweede partij: weer na vier zetten mat. Later leerde ik de naam van dit mat: Herdersmat.
Na vier potjes op deze manier verloren te hebben deed ik de volgende uitspraak: ’Volgens mij is er tegen dit mat niets te doen.’ Mijn vriendje lag dubbel onder de tafel en leerde mij daarna hoe een herdersmat te voorkomen. WAT EEN OPENBARING!
Toen ik de regels echt beheerste gaf ik mij op om het schoolteam (Maarten Dijkhuis U.L.O.) te vertegenwoordigen. Tevens deed ik mee (als huisschaker) aan het Open Jeugdkampioenschap van de RSB. Omdat ik dacht een kans te hebben (een zeer ernstige beoordelingsfout) is dit kampioenschap op een debacle voor mij uitgelopen. Slechts een punt gehaald wegens het niet opkomen van mijn tegenstander.
O ja, de eerste partij van dit kampioenschap moest ik tegen ene Cor van Wijgerden spelen. En na zes zetten stond mijn loper klem tussen de pionnen van Cor van Wijgerden. Ik begreep er niets van.
De tweede confrontatie met echte clubspelersgebeurde als volgt : De schaakvereniging Europoort zou ‘s avonds les komen geven in het edele spel. Ik ging er natuurlijk naar toe. Drie heren traden met een demonstratiebord binnen, probeerde de meute stil te krijgen (wat overigens niet lukte) en vertelden hoe je de opening moest spelen. Een van die heren was de heer Leemans (nu inmiddels verandert in ROB).
Tijdens deze bijeenkomsten waren er een aantal knapen die met woord en daad deze lessen trachten te verstoren. Mijn vriend Wessel en ik hebben toen de vouwfiets van een van deze knapen ontvouwen en in de boom gehangen. De volgende dag moesten we natuurlijk bij de directeur komen. Dit was zeker voor mij geen plezierige gebeurtenis omdat deze wandelgang tijdens de normale schooluren ook al eens voorkwam.
‘Waarom hebben jullie dat gedaan?’ vroeg de directeur. ‘Die jongen probeert de schaakavond te verpesten’, zei ik. De directeur fronste zijn wenkbrauwen en zei ‘ Schaken is zo’n edel spel daar passen geen vervelende jongetjes bij. En daarom kan ik het best begrijpen dat jullie iets gedaan hebben.’ Deze keer niet van school gestuurd! Door de schaakavonden ben ik lid geworden van Europoort. Iedere vrijdagavond op de fiets naar het clubgebouw. Na vijf weken spelen werd ik in een hogere groep geplaatst. In deze groep kon ik degradatie net voorkomen. Tijdens de zomervakantie moest ik een keuze gaan maken. De verenigingsavond van de muziekvereniging was verplaatst naar ……de VRIJDAGAVOND. Omdat er op de muziekvereniging meer vrouwelijk schoons te bewonderen viel dan op de schaakclub besloot ik schaken op te geven. (Iederéén maakt fouten ) Mijn schaken beperkte zich daarna tot het spelen van enkele partijtjes met vrienden en kennissen.
De belangstelling voor het schaken kwam eigenlijk terug nadat ik in 1971 deelgenomen had aan het SHAH MATA toernooi. Ik had in de krant gelezen dat er een schaaktoernooi voor clubschakers en …. huisschakers werd gehouden.
Wat ik mij van dit toernooi kon herinneren is de 1e partij die ik op dat toernooi moest spelen tegen Sjerp Noorda. De uitslag was remise en ik was apetrots om tegen een echte clubschaker remise te spelen. Vanaf dat moment wist ik het zeker : ik wilde weer in verenigingsverband gaan schaken.
Helaas ontbrak de tijd om dit te gaan doen. Ik zat op de HAVO, deed mee aan Judo en voetbalde in Feijenoord. Een aantal gebeurtenissen volgden elkaar snel op : tijdens dienstkeuring adviseerde een arts mij om eens te laten controleren of het wel verstandig was om te judoën en te voetballen. Dit van wege scheurtjes in mijn netvlies. Een paar maanden later liet ik dit inderdaad controleren en de oogarts adviseerde mij om direct te stoppen met judoën en voetballen. Ik kan me nog goed herinneren het was op een dinsdagmiddag. Om deze zware klap op te vangen besloot ik mij dezelfde avond aan te melden als lid van Shah Mata. Door veel geluk heb ik mij nu weten te nestelen in de eerste groep. Toen ik mij in 1971 aanmeldde als lid dacht ik misschien nog wel kampioen van NEDERLAND te kunnen worden. Na twee jaar werd dit kampioen van ROTTERDAM , na vier jaar kampioen van SHAH MATA en nu na acht jaar weet ik gewoon dat ik niet meer ben dan een clubspelertje die wel eens een partijtje wint, (maar er nog veel meer verliest). Dat neemt echter niet weg dat ik altijd zal proberen om het er het beste van te maken. Vooral met bondswedstrijden ga ik zeer geconcentreerd te werk. Soms doet het mij weleens zeer hoe ongeïnteresseerd sommigen hun bondswedstrijden spelen. Gelukkig is er dit seizoen een geweldige opleving te bespeuren in de mentaliteit van alle spelers. En dan gaat het er niet om of er gewonnen of verloren wordt of is, als er maar serieus geconcentreerd gespeeld is. Dit alles neemt natuurlijk niet weg dat er ook genoeg ruimte moet zijn voor vrolijkheid en vertier. Voor een goede grap tijdens de schaakavond ben ik altijd te vinden. Vooral tijdens de zomermaanden is er van de serieuze partijen niets terug te vinden (en terecht) en worden er alleen maar vluggertjes gespeeld met veel grollen en grappen. Ik zou deze fase voor geen goud willen missen. Wel maak ik een einde aan dit artikel en nodig U bij deze uit om ook uw schaakbelevenissen eens op papier te zetten. Ik heb namelijk erg genoten van de artikelen van H.C. v.d. Velden, F. Verhoeckx en C. de Raad. Beste SHAH MATA-leden denk er eens om en ajuu tot DINSDAG.
w.g. Klaas, Jubileumeditie Shah Mata ,november 2010
Shah Mata zijn cluppie
(opgetekend door het bestuur van Shah Mata)
De vereniging bestaat dit 45 jaar en Klaas is bijna vanaf het begin af aan lid geweest. Hij was vergroeid met Shah Mata en in zekere zin de verpersoonlijking ervan. Hij vond schaken heel belangrijk, maar ook de zaken ernaast. Lang geleden het ‘plintje gooien’, maar recenter het pokeren. Toch waren dat maar bijzaken. Schaken was zijn lust en leven. Niet alleen op de club, maar Klaas was ook een frequente en graag geziene gast op tal van toernooien. Hij was fanatiek, maar kon ook goed tegen zijn verlies. Sterkere spelers wisten bovendien dat je altijd voor hem moest oppassen, want hij kon van iedereen winnen. Hij leverde ook zijn bijdrage aan de vereniging. Gewoon door er bijna altijd te zijn en voor iedereen een praatje over te hebben, maar jaren geleden ook als lid van het bestuur. Zijn fanatisme nam door zijn ziekte niet af. Integendeel. Klaas heeft tot het laatst gestreden. Niet alleen tegen zijn ziekte, maar ook op het bord. Hij wilde nog graag kampioen worden met het tweede, maar dat is net niet gelukt – ondanks zijn belangrijke bijdrage aan het goede resultaat van dat team. Ook deed Klaas tot op het laatst aan toernooien mee. Schaken was zijn lust en leven. Hij laat een grote leegte binnen Shah Mata achter. De vereniging zal nooit meer hetzelfde zijn.
- Klaas en Feyenoord
Klaas was zijn hele leven lang Feyenoorder! Zie hieronder het bericht in het Infomagazine van Sportclub Feyenoord.
Klik hier voor : Feyenoorder Klaas de Ruijter
- Klaas en de muziek
Klaas en zijn vrouw Hanni waren lid van accordeonvereniging Scala alwaar de liefde voor elkaar opbloeide. Ik kwam later als drummer het orkest versterken. Op een avond vertelde Klaas dat er een bevriend stel die week zou trouwen en dat de band op het laatste moment had afgezegd. Of hij een oplossing wist?
Wij besloten om zelf te spelen en na een avond oefenen gingen we de uitdaging aan. Op het eind van de avond was het bruidspaar zo enthousiast dat wij het dubbele van onze gevraagde gages kregen. Dit smaakte naar meer en er werd besloten om een naam te verzinnen: De Twee Druiven!
Via mond op mond reclame kwamen de aanvragen binnen en waren wij bijna elk weekend aan het spelen. Onze kracht lag voornamelijk op de kwantiteit en gezelligheid. Ik rookte in die tijd en probeerde tijdens een pauze een shaggie te roken. Ik had hem nog maar net opgestoken of Klaas zette alweer in……
Toen wij allebei een gezinsleven kregen zijn wij gestopt, maar mede door DTD zijn wij ook later veel bij elkaar en met elkaar op stap geweest.
Klaas is in zijn leven altijd heel veel naar concerten en muziekevenementen geweest; muziek was belangrijk in zijn leven.