GENEESKUNDE
(voor Dirk als schaker klik hier, als bestuurder klik hier)
Uit: het Nederlandsch Tijdschrift voor Geneeskunde, Zaterdag 20 mei 1939
Door J. BAART DE LA FAILLE, Wassenaar 14 mei 1939
Jonkheer Dirk van Foreest werd 3 Mei 1862 geboren in de Haarlemmermeer, de toen slechts 9 jaar oude droogmakerij. Later verhuisde hij naar Wormerveer en volgde het middelbaar onderwijs aan de 4-jarige H.B.S. te Zaandam, wat destijds tweemaal daags een stevige wandeling vereischte. In 1881 deed hij Staatsexamen en ving de studie in de geneeskunde aan in Amsterdam. Op 25 mei 1889 voltooide hij zijn studie.
Het binden van de naam VAN FOREEST aan dit vak moge niet vreemd zijn voor een nazaat van den beroemden PETRUS FORESTUS, lijfarts van Prins Willem I.
Naast de geneeskunde had het schaakspel zijn voorliefde; hij is tot op den huidigen dag met zijn broeder Arnold bekend gebleven als een der voormannen van de Oude Garde; tusschen 1882 en 1889 was hij schaakkampioen van Nederland.
Na zijn arts-examen vestigde VAN FOREEST zich te Heemskerk; hij vond daar zeer primitieve toestanden; er heerschte een ouderwetsche kraamvrouwensterfte, die hij in korte tijd bedwong. Ook op honoreringsgebied heerschten zonderlinge toestanden. Zijn voorganger werd bijna geheel in natura; producten van tuinbouw en veeteelt betaald, hetwelk den pas uit de stad komenden jongen arts zeer vreemd aandeed.
In December 1890 verhuisde hij naar Oosthuizen, alwaar hij tot Augustus 1928 de algemeene practijk uitoefende met groote nauwgezetheid. Hij wist scherp te onderscheiden het mijn en het dijn van den plattelandicus; eenerzijds kon hij door een fijn ontwikkelde techniek vrijwel alle kraamvrouwen zelf helpen, in den tijd, toen er alleen in de groote centra gynaecologen waren; ook de kleine chirurgie beoefende hij met ambitie en talent; anderzijds wist hij nauwkeurig aan te wijzen waar de taak van den operateur begon; bij de toenmalige moielijkheden van ziekenvervoer was het een onschatbaar voorrecht met nimmer falende zekerheid een beginnende appendicitis, een beklemde breuk te diagnosticeeren; dit voorrecht was VAN FOOREEST gegeven en hij heeft groote waardeering geoogst bij den Hoornschen chirurg, die van hem zelden een “cas perdu” op de operatietafel ontving.
Het meest hebben echter zijn patiënten hun dankbaarheid getoond bij zijn 25-jarig jubileum, toen hem een grootschen huldiging ten deel viel. Bedenken wij, dat in die vroegere jaren de practijk grootendeels te voet werd gedaan , later eerst per fiets, en pas de laatste jaren met een open Ford, dan blijkt daaruit welke een enorme arbeid door VAN FOREEST is verzet.
Na zijn vertrek uit Oosthuizen brengt hij thans zijn rust in Bussum door, kras, vol belangstelling voor de medische lectuur; nu kon zich ook zijn schaaktalent ten volle ontplooien. Spoedig was hij een vooraanstaand lid van de Bussumsche Schaak-club; hij speelt geregeld mee in de competitie en heeft het genoegen mogen smaken, bij voorkomende gelegenheden aan het bord te mogen zitten met bekende schaakmeesters; zoo was hij een der uitverkorenen in den Telegraafwedstrijd tegen CAPABLANCA.
Maar in West-Friesland is men dokter VAN FOREEST onder collegae en patiënten nog niet vergeten.