door Ruud Kok en Teun Koorevaar
Geen remise voor de RemiseKoning
Wie de familie De Wit kent, zal zeggen dat schaken voor hen net zo belangrijk is als eten. Nadat Cor en Dick schaken hadden geleerd van Oom Jan, hebben zij het daarna Michel geleerd en speelden ze het edele spel graag. Zowel thuis als op de schaakvereniging De Wester Toren in Delfshaven. Allemaal met de ambitie om er zo goed mogelijk in te worden. Michel en Dick bleken getalenteerder te zijn dan Cor.
Toen De Wester Toren geen uitdaging meer bood en er weinig toekomst nog in die vereniging zat, zijn de broers overgestapt naar schaakvereniging Charlois Europoort. Alle drie werden er clubkampioen. Dick werd clubkampioen in 1990 – 1991 en in 2004 – 2005.
Bij talent past ambitie en de ambitie deed Dick meegaan met Michel naar De Variant. Beiden waren spelers geworden met een elo van in de 2300 en ze wilden meer. Toch bleek er voor een glazen plafond te zijn van 2335 Elopunten waar ze niet door heen kwamen. Voor Dick was dit zijn hoogste aantal Elopunten. Er zijn er niet veel die dat kunnen zeggen. De kwaliteit van de schaker Dick de Wit is helder. Niet alleen is hij clubkampioen geweest bij De Wester Toren en bij Charlois Europoort, maar ook bij RSR Ivoren Toren in het seizoen 1978-1979. Hij was toen net 18 jaar!
Het waren ook de gebroeders De Wit die onze vereniging nieuw leven hebben ingeblazen. Mede door hun terugkeer en hun inzet werd het afbrokkelen van onze vereniging gestopt. Dick heeft sindsdien een grote bijdrage geleverd aan het eerste team van Charlois Europoort. Door hen is er niet alleen stabiliteit gekomen in het eerste team, maar is ook de weg geëffend voor het mooie succes dat wij nu als vereniging mogen meemaken.
Ja, de inbreng van Dick is – als zovelen van ons – op de achtergrond. Maar daardoor niet minder essentieel. Het was ook de plek die Dick verkoos. Bescheiden en zachtaardig als hij was, voelde hij zich daar prettig onder. En in die ruimte kon hij floreren. In de analysekamer kwam vaak de humor die hij had naar voren. Maar ook zijn warmte. Hij was benaderbaar voor iedereen. En was bereid om met iedereen te schaken.
Sterker nog, hij had de capaciteit om op het niveau te schaken van zijn tegenstander. Daardoor kon zijn tegenstander zijn beste schaak aan Dick tonen, hetgeen door Dick regelmatig werd beloond met een remise. In de afgelopen seizoenen is er volgens mij geen speler geweest die zo vaak remise speelde, en werd daarmee onze Remise Koning. Of het nu om een salonremise tegen John Leer of Michel de Wit was, een vecht-je-er-maar-uit remise tegen Hans Uitenbroek of een aanmoedigingsremise tegen zijn pupil Julian van Overdam, hij vond het plezieren van zijn tegenstander en de sfeer op de club, net zo belangrijk als het winnen.
Juist zijn benaderbaarheid en zijn grote schaaktechnische inzichten maakten van hem een goede schaakleraar. Toen de jeugdopleiding begon was hij er bij om zijn broer Michel te ondersteunen en les te geven aan de jonge honden van de vereniging. Niet alleen aan Jan en Julian gaf hij les, maar ook aan Lennard, Sophia en soms aan Angelique. Lessen die zij allen als goede en leerzaam hebben ervaren. Dick kon je iets bijbrengen en je daarbij geheel in je eigen waarde laten.
Hij stond ook open voor vragen. Stomme opmerkingen bestonden niet. Ik vroeg weleens waarom een bepaalde zet niet kon, waarna hij mij fijntjes wees op het vervolg: binnen drie zetten dameverlies of mat. Hij liet het ook zien en deed het dan niet af als een belachelijk idee, meer als niet aan te raden. Het toont aan hoe hij zich kon inleven in de schaakkwaliteiten en de persoon van een ander.
Dick had veel over voor Charlois Europoort. Toen voorzichtig met internetschaken werd begonnen, was hij erbij. Door zijn deelname ondersteunde hij het initiatief. En gelijktijdig had hij er plezier in om met Michel, Jan en Julian zover mogelijk te komen. Als ik mij goed herinner zijn ze tot de finale gekomen. Van onze vereniging heeft Lendert den Ouden een tijdje met hem mogen samenwerken bij het Architectenbureau van Gemeentewerken Rotterdam. Dick hield zich met berekeningen bezig van onder andere bruggen. Bruggen die in het afgelopen jaar een rode draad vormden. Het zijn de doelen van daagjes uit geworden.
Dick had al maanden last van zijn lichaam en het eten wilde niet altijd even makkelijk gaan. Toen hij aanvankelijk naar de dokter ging, vonden ze nog niets bij hem. Toen hij later dacht dat er niet veel aan de hand was, bleek het vele malen erger dan verwacht. Men vond eindelijk de oorzaak van zijn klachten. Helaas veel te laat. De slokdarmkanker was al zover dat er weinig tot niets meer aan te doen was. Zeker niet omdat de tumor in zijn hoofd eerst moest worden behandeld. Kortom, er was geen hoop meer op herstel. En zo begon voor Dick het eindspel waarbij hij tegen een mat in een beperkt aantal zetten aankeek.
Dick heeft zich vervolgens geheel gericht op zijn gezondheid, waarbij hij zich zo positief mogelijk op stelde. Kwaliteit voor kwantiteit. Hij ging contacten uit de weg om zijn energie te sparen en risico’s te beperken. Hij wilde de tijd die hij nog had gebruiken om meer tijd te krijgen en deze door te brengen met degenen die hem het dierbaarst waren: zijn ouders, zijn broers Cor en Michel met hun gezin en zijn beste vriendin Pia Spong.
De periode die volgde is voor iedereen moeilijk geweest. Het is extra triest dat juist Dick, die bij iedereen sympathie genoot om zijn bescheidenheid, zijn humor en zijn benaderbaarheid, zo’n lijdensweg moest volgen. Tot overmaat van ramp overleed zijn moeder in januari van dit jaar. Desondanks heeft hij van het laatste jaar zoveel mogelijk genoten en heeft hij laten blijken niemand te zijn vergeten.
Zo speelde hij nog met enige regelmaat schaakpartijtjes op internet en dacht hij aan de club toen hij een nieuw logo voor Charlois Europoort ontwierp. Een Koning met daarin een e in een C, die vanaf een afstand sterk doet denken aan een apestaartje. Een modern logo voor de Oude Dame van Zuid.
Veel steun heeft hij gehad aan Cor en Michel, die bij iedere behandeling met hem meegingen. Niets was hen teveel, ook al kostte het ze zelf wel heel veel. Ze hebben voor Dick gedaan wat ze konden en hebben hem tot het laatst aan toe gesteund.
Een enorme steun heeft hij ook aan Pia Sprong gehad. De Engelsen hebben een gezegde: a friend in need is a friend indeed. En dat was Pia. Ze beurde Dick op als hij dat nodig had, en nam hem mee op pad om hem twee keer per week een minifeestje te geven. Dick heeft daar nog van mogen genieten. Tijdens de uitjes heeft Pia de bruggen geschilderd en op iedere brug staat Dick. Soms wat groter, soms heel klein. Maar hij staat erop omdat hij het middelpunt van de dag was en dat is hij nu ook in onze herinnering.
Dick de Wit overleed op zondag 23 oktober 2011 om 08.40 uur. Hij heeft slechts 50 jaar mogen worden.
Ruud Kok
Bruggenactie voor KWF Sta op tegen kanker
Pia Sprong woont en werkt in het groene hart en de natuur om haar heen vormt al jaren een bron van inspiratie. Verder laat zij zich inspireren door haar hobby schaken en haar favoriete kunstvormen tekenen en schilderen. Haar favoriete technieken hierbij zijn olieverf en de computer. Zij heeft omgevingsvormgeving en schilderen gestudeerd aan de Koninklijke Academie voor beeldende kunst in Den Haag en is in 1985 afgestudeerd. Daarna, in 1999 heeft zij het meesterschildercertificaat voor restauratieschilder behaald aan het Koning Willem I College in Den Bosch. Van tekenen wordt zij vrolijk. Door te tekenen wat haar boeit ontdekt zij iedere dag weer dingen die zij niet eerder zag. Al die kleine geheimen blijven haar verwonderen.
Eigenlijk behoeft Pia geen introductie. Welke schaker kent haar niet? Op alle schaaktoernooien en kampioenschappen kom je haar tegen met haar Ipad in de aanslag. Of soms gewoon achter het schaakbord.
Sta op tegen kanker : De Rotterdamse bruggenactie
Sinds de vreselijke ziekte bij Dick geconstateerd werd maakte Pia, die bevriend was met Dick, wekelijks enkele wandelingetjes met hem. Tijdens de wandelingetjes ontstond het idee om tekeningen te maken van Rotterdamse bruggen en deze tekeningen te verkopen. Een deel van de opbrengst komt ten goede aan het onderzoek naar kanker. Dick werkte tot oktober 2010 bij het ingenieursbureau van de Gemeente Rotterdam en daar maakte hij onder andere technische tekeningen en berekeningen van bruggen. Wekelijks gingen zij enkele malen wandelen met het doel een brug te ‘scoren’. Ze kozen een brug, wandelden erover en er omheen, zochten de mooiste plek met zicht op de brug en daar maakte Pia dan een tekening van. Dick zorgde zelf voor de begeleidende teksten bij de meeste bruggen. Thuis maakte Pia de tekening af en werd deze afgedrukt, genummerd en gesigneerd. Ingelijst werden en worden deze kunstwerkjes in beperkte oplage verkocht.
Het doel was binnen een aantal jaren met deze bruggenactie 10.000 euro op te halen voor KWF Sta op tegen kanker! De stand van zaken nu is dat de teller op ruim 6000 euro staat. Pia heeft toegezegd speciaal op 6 april naar Rotterdam te komen met haar Rotterdamse bruggenactie! Pia doneert 35% van iedere verkochte tekening aan KWF Sta op tegen kanker!
Hieronder drie voorbeelden van beroemde Rotterdamse bruggen.
Voor meer info mail naar info@schakentegenkanker.nl
‘De Erasmusbrug is ontworpen door Ben van Berkel en is een zogenaamde tuibrug. Het brugdek hangt aan 32 tuien die vastzitten aan de 139 meter hoge pyloon. Tuien aan de zuidzijde zorgen voor evenwicht in de krachtswerking. Tussen de pyloon en de Kop van Zuid bevindt zich een basculebrug voor schepen die niet onder de tuibrug door kunnen. De ruim 800 meter lange brug is in 1996 geopend en kreeg al snel de bijnaam ‘De Zwaan’. Na ingebruikname van de brug bleek dat het wegdek van de brug een beetje begon te slingeren bij de gecombineerde invloed van regen en wind. Het aanbrengen van andere dempers op de tuien was gelukkig de goede oplossing voor dit probleem.
(In het fraaie Rotterdam Schaakspel vervult de elegante Erasmusbrug de rol van dame. Bovenstaande foto werd genomen in Monaco.)
‘De Van Brienenoordbrug bestaat uit twee naast elkaar gelegen boogbruggen met in het verlengde daarvan de basculebrugggen. Deze basculebruggen hebben een overspanning van 53 meter, zodat ook grote zeeschepen hier kunnen passeren. Het contragewicht bevindt zich in een grote basculekelder. De ‘staart’ van het beweegbare brugdeel draait in deze kelder langs een cirkelvormige tandbaan. De eerste boogbrug is geheel ter plaatse gebouwd en is in 1965 geopend door Koningin Juliana. De tweede boogbrug is in Zwijndrecht vervaardigd en is in 1990 in gebruik genomen. We zien de brug getekend vanaf het Eiland van Brienenoord, het oord van baron Van Brienen die het eiland in 1847 kocht. Zoals op de tekening te zien is lopen er Schotse Hooglanders op het eiland rond, in de winter worden deze beesten elders ondergebracht. In de jaren zestig zijn op het eiland tunnelelementen voor de metro gebouwd. Het bouwdok, nu een enorme put met water, ligt op het westelijke gedeelte van het eiland.’ DdW
’De officiële naam voor De Hef is Koningshavenbrug. De brug diende als spoorweghefbrug en heeft sinds 2000 de monumentstatus. Vanaf 1993 rijden de treinen door de Willemsspoortunnel. De twee gedeelten aan de oevers zijn gebouwd in 1878 het gedeelte ertussen in 1927. Oorspronkelijk was de brug een draaibrug maar na diverse ongelukken heeft men besloten er een hefbrug van te maken. De smalle doorvaart voor de scheepvaart werd hierdoor veel breder en de brug kon sneller geopend worden. De twee heftorens op de tekening zijn meer dan 60 meter hoog en zijn geconstrueerd op betonnen funderingen. Hier tussen bevindt zich het op en neer gaande brugdeel van ruim 50 meter lang. Met behulp van betonnen contragewichten en staalkabels die over katrollen lopen beperkt men de hijskrachten die nodig zijn. De brug is ontworpen door Pieter Joosting en staat bekend om zijn pure constructie. Geen weggewerkte delen of niet-functionele decoraties bij deze brug! Op 14 januari 1933 dook Lou Vlasboom van De Hefbrug men zegt dat hij vervolgens, om aan de politie te ontkomen, is weggezwommen richting Kralingen. Het aantal klinknagels in deze brug is trouwens gigantisch!’ DdW
Teun Koorevaar