Koert ter Veen (1949 – 2008)

koertterveen

Op zaterdag 29 januari 2005 heb ik Koert voor het eerst ontmoet, om 10 uur in Utrecht in de dependance van Hogeschool Domstad. Sommige ontmoetingen staan nu eenmaal in het geheugen gegrift. Het was een KNSB-bijeenkomst waarbij de voorzitters van de bonden werden geïnformeerd over de voortgang van het werk van de Commissie van Drie. Deze Commissie was op zoek naar een nieuwe KNSB voorzitter en nieuwe bestuursleden.

Later realiseerde ik mij dat ik Koert al eerder “ virtueel” had ontmoet. Ik was medio 2004 uitgenodigd door Gerda en Willem Jan v.d. Broek voor een gezellig toernooitje bij hen thuis in Delft. In het welkomstwoord vertelde Willem Jan dat een sterke Delftse schaker wegens ziekte niet aanwezig kon zijn, maar deze had wel een prijs ter beschikking gesteld namelijk  het boek Athos monnikeneiland. De schaker en ook  schrijver van dit boek , u raadt het al, was Koert ter Veen.

Koert nam voor het eerst deel aan KNSB-bijeenkomsten omdat hij beoogd voorzitter van de Haagse Schaakbond was. Ook dit had een trieste reden, de aimabele oud-voorzitter van de HSB , Chris van Zijderveld, moest om gezondheidsredenen terugtreden. Ook het afscheid nemen van Chris, Mr. HSB, viel zwaar.

Van de drie jaar heb ik er twee zeer intensief mogen samenwerken met  Koert, het derde jaar kon dit helaas niet meer door zijn gezondheidssituatie. In 2007  moest hij voortijdig stoppen met zijn deelname aan  de  Corus Tienkamp en het werd een triest jaar voor hem.  Op de dag van zijn begrafenis in 2008 begon “zijn” Corus Tienkamp.

Een andere liefde was het wielrennen, jaarlijks wilde hij meedoen  aan zijn “ Amstel Gold Race” in Limburg.

Omdat wij zeer veel ondernamen werd ik Koerts privéchauffeur, daar Koert geen rijbewijs had. We hebben samen veel gereisd  en dat gaf ons de gelegenheid elkaar zeer goed te leren kennen en te respecteren.  Vanaf het begin was Koert open en direct over zijn gezondheid. Bij  het maken van nieuwe plannen liet hij niet na op te merken dat als er iets met hem zou gebeuren ik er alleen voor zou staan.

Eén van de grote projecten die we samen deden was het organiseren van een landelijke themadag in Soest. Samen verdeelden we alle taken incl. de nazorg. Het werd een groot succes mede dankzij de medewerking van de directie en het bestuur van de Hockeybond. Koert verzorgde ook de verslaglegging en hij heeft ons een waardevol document  nagelaten.

Een tweede belangrijke activiteit was het bevorderen van de onderlinge samenwerking tussen de Haagse , Leidse en Rotterdamse Bond en in het bijzonder het goed laten functioneren van Servicepunt West. Koert speelde hierbij een belangrijke rol en de besprekingen hielden we bij hem thuis. Dit was altijd gezellig met een vrolijke en opgeruimde Koert.

Een derde groot project was de Schaakacademie BV. Na de vele problemen die er waren ontstaan en het geld bijna op was heeft een driemanschap  er de schouders onder gezet, t.w. Kees Schrijvers , Koert en ondergetekende. Er was maar één doel en wel onderzoeken of en hoe  we de Schaakacademie zouden kunnen behouden  met voorkoming  van verdere  (financiële) schade voor de KNSB. Over dit uitermate moeilijke en leerzame proces zou  een boek geschreven kunnen worden. Maar van ons drieën zou alleen Koert dat maar gekund hebben.  Koert heeft op een aantal terreinen een belangrijke rol gespeeld. Al spoedig bleek uit bestudering van de projectdocumentatie  en contracten en uit de vele  gesprekken met diverse betrokkenen (advocaten, ontwikkelaars van de programmatuur,  ontwikkelaars van de lessen, gebruikers (scholen en kinderen) etc.) bleek  dat er nog teveel problemen waren die zonder veel geld niet op te lossen waren. Hierover werd  gerapporteerd aan het nieuwe KNSB bestuur.

koertterveen02

Koert ter Veen (r) naast hem de president van de Turkse Schaakbond

Een zeer klein lichtpuntje was nog de interesse van de Turkse Schaakbond die al  een ’overeenkomst’ had gesloten met de KNSB. Vanaf begin  2006 hebben we  dit nog onderzocht. Op bijgaande foto ons eerste gesprek met Ali Nihat YAZICI ,president  van de Turkse Schaakbond, in Wijk aan Zee,  Hotel Zeeduin waar de Corus A-groep logeerde. Er zouden nog een enkele  gesprekken volgen.  Uiteindelijk heeft het KNSB-bestuur in overleg met de Bondsraad terecht besloten de stekker uit de academie te trekken en de overeenkomst met de Turkse Schaakbond te beëindigen. (De Turkse Schaakbond is later verder gegaan en heeft de Stappenmethode laten vertalen in het Turks.)

Koert heeft  vele functies vervuld. Hij was voorzitter van de Haagse Schaakbond,lid van de Bondsraad van de KNSB,  lid van de KNSB-commissie Organisatiestructuur, leider van een DSC- team (Delftse Schaakclub) etc.

Als voorzitter van de Haagse Schaakbond oogstte Koert veel lof. Oud-bestuurslid Bob Barbier hierover:

‘Met grote voortvarendheid gaf Koert na zijn aantreden in februari 2005 een impuls aan het schaken in de Haagse regio. Zijn enthousiasme werkte bij velen aanstekelijk en in korte tijd werd veel werd bereikt . Ik denk hierbij bijvoorbeeld aan het HSB-beleidsplan, de communicatie – met als hoogtepunt de nieuwe website – en aan de nieuwe schaakinitiatieven van de laatste seizoenen. Koert was de inspirator en motivator binnen het bestuur en ook daarbuiten. Al snel werd Koert als HSB-voorzitter ook binnen de KNSB een bekend en kritisch gezicht. Samen met RSB-voorzitter werd gewerkt aan het lastige initiatief van de Schaakacademie en het verbeteren van de moeilijke situatie rond het KNSB-bestuur en de KNSB-bondsraad. Kritiek geven was Koert niet vreemd, maar zijn aanbod mee te helpen aan verbetering volgde steevast ook. Gebrek aan nieuwe ideeën was er nooit; eerder waren er teveel om in één keer op te pakken. Af en toe moesten we dan ook even op de rem trappen, omdat niet iedereen het tempo van Koert kon bijhouden. De problemen die veel tact vereisten, liet hij graag aan anderen in het bestuur over. Koert kende zichzelf en zijn grenzen heel goed; anderen wisten deze niet altijd. Koert was een geweldig HSB-voorzitter op het juiste moment en wij zijn hem zeer dankbaar.

Vanaf zijn ziekbed bleef Koert zoveel mogelijk betrokken bij het reilen en zeilen van de HSB en droeg waar mogelijk nog z’n steentje bij. Zijn bijdrage aan het HSB-Jaarverslag van 2006-2007 bleek het laatste wat hij nog kon doen voor ons.

Koert: recht voor z’n raap, rechtlijnig, rechtdoorzee, rechtschapen.

Maar Koert was vooral ook schrijver en hij richtte zich op religie en geschiedenis. Hij heeft een aantal mooie boeken op zijn naam staan zoals :

  • Van Lammeren naar Leeuwen, over de opkomst van het Christendom
  • Athos monnikeneiland
  • Protestants Fundamentalisme in het Groningse Faan
  • De Graal , geschiedenis van een fascinatie
  • Tempeliers afrekening van een legende

Koert was er trots op dat er verschillende herdrukken verschenen van De Tempeliers en dat het zelfs in het Engels was vertaald: The Templars, laying a legend to rest. Vaak legde hij mij uit hoeveel mensen er Engels spreken op deze wereld en als dan een zeer klein promillage zijn Engelse boek zou kopen dan…… We schaterden het uit.

Koert was vooral ook familieman. Hij hechtte aan zijn gezin. In zijn boek Athos monnikeneiland geeft hij ons hierin een inkijkje. Hij is minstens zeven keer op Athos , zijn lievelingseiland, geweest. Hij wilde niet meer terug  vertelde  hij mij omdat Gerdien, zijn vrouw, niet mee mocht. Op Athos mochten geen dames komen.

Hij ging vaak met vakantie naar Italië waar hij een vaste bestemming had. In 2006 was het gezin Ter Veen compleet inclusief aanhang. Koert had een zoon en een dochter. Van deze  vakantie heeft hij bijzonder heeft genoten.  In 2007 is hij samen met Gerdien nog een paar dagen naar Venetië geweest.

Koert was een optimist en een vechter. Lang heeft hij er in geloofd (en ik ook) dat hij zijn ziekte zou kunnen overwinnen. In de tweede helft van 2007 bleek helaas dat dit toch een illusie was.

Was het niet Godfried Bomans die zei dat je pas echt dood bent als niemand meer aan je denkt of over je praat?

Gelukkig zijn we Koert nog niet vergeten, jammer dat hij niet meer heeft mogen meemaken dat hij opa zou zijn geworden van vier lieve kleinkinderen . Wat zou hij trots zijn geweest!

Teun Koorevaar