Hora Vlam (1942-2013)

Gerard Bilars en Piet Konijn

Hora Vlam, afkomstig uit Warmenhuizen (N-Holland) kwam begin jaren zestig van de vorige eeuw naar Delft om te studeren en er te schaken. Hij werd lid van DSC – ook in die tijd een sterke schaakclub – en behoorde al gauw tot de betere spelers. Hij kwam uit in verschillende vertegenwoordigende teams, waarin hij samenspeelde met o.a. Jan Timman en Arend van Dop. In 1969 werd hij voor de eerste maal kampioen van DSC, in de 11 jaren daarna zouden er nog 6 volgen. Begin jaren tachtig verliet hij de vereniging om in het eerste van Charlois Europoort te spelen. In 1993 keerde hij terug naar DSC, om opnieuw in de hoogste teams uit te komen, Naast het behalen van kampioenschappen bij DSC, won hij een vijf maal het open kampioenschap van Delft, werd enkele keren regionaal HSB-kampioen (en heeft als zodanig ook een aantal malen aan de halve finale van het NK meegespeeld). Daarnaast speelde hij mee in vele toernooien. Tot aan zijn dood bleef hij op hoog niveau schaken. Hora was een strijdbare persoonlijkheid die vaak direct voor zijn mening uitkwam en daarbij ook van humor blijk gaf. Achter het schaakbord was hij een scherpzinnig speler met een groot tactisch inzicht en uitgesproken hekel aan verliezen. Toen hij zich in juli van het afgelopen jaar in verband met klachten aan het hoofd liet onderzoeken, bleek er sprake te zijn van een tumor in de hersenen die al gauw zeer ernstige vormen aannam en niet meer te overwinnen bleek. Geconfronteerd met veel pijn en de zekerheid dat hij zeer binnenkort zou sterven, stelde hij de vereniging op de hoogte hiervan, waarbij hij aangaf dat hij afscheidsbezoek erg op prijs zou stellen. Veel DSC-leden hebben hieraan gehoor gegeven. Hora bleef tot het eind een heldere scherpzinnige indruk maken. Op 20 december j.l. heeft zijn leven een einde genomen. DSC mag trots zijn hem als lid gekend te hebben. Hora is 71 jaar geworden.

Gerard Bilars

Een Vlam is gedoofd

Door Piet Konijn, Schaakvereniging Heerhugowaard

Hora bereikte zijn top begin jaren tachtig, toen hij bij de, toen nog, Hoogovens één van de hoogste tienkampen won en in 82 uitgenodigd werd voor de Grootmeester groep B. Dat was wat te hoog gegrepen voor Hora, maar hij smaakte in deze groep wel het genoegen om Paul v.d. Sterren te verslaan in de zeeslang van dik 80 zetten, waarin hij een eindspel moest winnen met Dame + de nodige pionnen, tegen Toren/Loper + a-pion. Hora kon je altijd herkennen aan de trui die hij droeg (volgens mij had hij er maar twee) en de onafscheidelijk pijp. Toen der tijd mocht er nog gepijpt en gesigaret worden. Dat is allemaal nu anders. Zijn Noord-Hollandse afkomst heeft hij nooit verloochend. Analyseren met hem was altijd een feest.. Het blijkt dat Hora een eigen openingsdatabase had, maar dan op schrift. Een soort losbladige met aantekeningen en eigen vondsten. Het is er nooit van gekomen om dit eens op de PC te zetten. Wat dat betreft was Hora er één van de oude garde: schaken met bord en stukken en geen computer. Om van Fritzen, Ribka’s en Houdini’s nog maar te zwijgen.

Rene Torenstra vertelde mij de volgende anekdoateme afgelopen maandag vertelde. De dag na de partij van Hora  tegen Van der Sterren speelde Donner tegenVan der Sterren, maar kwam niet verder dan remise. In de analyse tussen Donner en Van der Sterren stond ook Hora te kijken, die op een bepaald moment een voorstel voor een zet voor Donner deed. Donner (niet iemand met grote sociale eigenschappen, oftewel vaak een hork) reageerde daarop met de woorden: ‘wie doet dit voorstel?’, daarbij aangevend dat hij de zet niet vertrouwde. Hora (ook niet bang) antwoordde met: ‘de schaker die gisteren wel van Van der Sterren heeft gewonnen’. Donner moest daar smakelijk om lachen!