Na zijn familie kwam schaken op de tweede plaats. En schaken deed hij graag. Een leven lang had hij aan het spelletje besteed en hij was ruim 60 jaar lid van schaakverenigingen waaronder charlois europort en natuurlijk de belangrijkste Schaakvereniging Zwijndrecht was vanaf zijn verhuizing in 1970.
Bij Zwijndrecht heeft hij meer dan 20 jaar samen met zijn zoon Robert Dortmond geschaakt en waren zij een vaste aanwinst van het 2e team. Na het opheffen van deze vereniging ging hij naar Schaakvereniging IJsselmonde met o.a. Bert Broerse.
Na zijn pensionering bezocht hij vaker toernooien. Op veel toernooien werd hij een graag geziene gast. Zoals bij voorbeeld bij het Seniorenkampioenschap van de Rotterdamse Schaakbond in Spijkenisse, het De Witte Haen toernooi in Dordrecht of het Kempertoernooi in Papendrecht. Hij won wel eens de B-groep van het seniorenkampioenschap en ook moest hij eens de eer laten aan zijn schaakmaatje Arie Timmer. Naast het winnen van de beker was het even belangrijk dat de winnaar traditioneel een fles Kethel 1 mocht uitkiezen of anders een fles wijn. En natuurlijk de eeuwige roem.
Daarnaast werd hij gangmaker van Schaken Overdag voor ouderen in De Fuik, onderdeel van Wijkvereniging Drievliet- ’t Zand in Ridderkerk. In die hoedanigheid zette hij zich in voor een gouden speld voor Wout Keur die ook ernstig ziek was.
Coen trof je vaak in gezelschap aan met Arie Timmer, Arie Huisman, Piet van Rijs en Bertus van Manen. Een illuster gezelschap met altijd mooie verhalen. Arie Timmer en Arie Huisman heeft hij de laatste eer kunnen bewijzen.
Bij de oprichting van de Rotterdamse De Schaak Veste, een project van de KNSB voor ouderen, werd hij een van de eerste leden. Het werden er bijna 150 op 1 januari 2009. In samenwerking met Humanitas en andere organisaties werden diverse activiteiten georganiseerd waarvan o.a. Schaken bij de Mandarijn in Zwijndrecht, Klassiek met Sofia, lezingen van Lex Jongsma en Hans Bouwmeester, schaken en tasting etc. Coen was altijd een graag geziene gast.
Omdat Coen ook als vrijwilliger ook maatschappelijk actief was werd hij in december 2020 benoemd tot lid in de Orde van Oranje Nassau vanwege zijn penningmeesterschap van zwemvereniging “de Devel” en medeoprichter van stichting Salvage (hulpverlening na brandschade) waar hij terecht trots op was.
De laatste jaren vielen hem zwaar, er was prostaatkanker vastgesteld. Maar als je hem in die periode ontmoette was hij altijd opgewekt en vertelde graag over het reizen met zijn vrouw vanaf 1991 ongeveer om het jaar door Amerika dat hij graag deed. Ook bleef hij zo lang mogelijk de schaakvereniging bezoeken om aan de huishoudelijke competitie deel te nemen. Het laatste jaar kon hij er helaas de energie niet meer voor opbrengen.
Hij bleef schaakliefhebber tot het bittere eind, zoals ook uit zijn rouwkaart hieronder blijkt. Op 11 juni 2022 gaf hij zijn laatste partij op en legde zijn koning om.
TK