Enkele gedachten en persoonlijke ervaringen met Frans
Door Dick van Buuren
Op 22 juni 2014 bereikte mij het droevige bericht dat mijn schaakvriend Frans Goudriaan was overleden. Aan de zorgelijke periode van zijn ziekte is toen een einde gekomen. Frans is 60 jaar geworden. (geboren op 1 januari 1954, overleden op 21 juni 2014).
Frans heb ik leren kennen in september 1977, het aanvangsjaar van mijn lidmaatschap bij de Schaakvereniging Krimpen aan den IJssel. Die kennismaking is in de loop der jaren uitgegroeid tot een hechte schaakvriend, een vriendschap die zich niet alleen bezig hield met schaken maar ook na afloop van het schaken met elkaar van gedachten wisselden over de meest uiteenlopende onderwerpen.
Frans is lid geworden van onze schaakvereniging op 1 oktober 1973, nu bijna 41 jaar geleden. Frans was een rustig persoon en prettig in omgang. Zijn betrokkenheid bij de organisatie van de schaakvereniging kwam naar voren toen hij zich in 1987 bereid verklaarde de taak van penningmeester op zich te nemen. Deze taak heeft hij met de hem eigen inzet en nauwkeurigheid 26 jaar vervuld. Bijna twee jaar geleden heeft hij door zijn ziekte hieraan een einde moeten maken. Schaaktechnisch was ik niet gelijkwaardig aan Frans, veelal had Frans een licht voordeel. Hij kon heel goed tegen zijn verlies, een voor hem kenmerkende eigenschap die hem sierde. De laatste wens van Frans aan mij was om de kennisgeving van zijn overlijden binnen de schaakvereniging sober te houden. Ik meen hieraan te hebben voldaan.
Helaas is de ziekte de reden geweest dat we veel te vroeg en onverwacht afscheid hebben moeten nemen van Frans.